YARI YOLDA BIRAKANLAR

Adam ve hayattaki tek arkadaşı olan köpeği bir kazada ölmüşler.
Gökyüzüne çıktıktan sonra bembeyaz bulutların arasında dolaşmaya başlamışlar. Adam çok susamış. Su bulabilmek ümidiyle yürürlerken, kendilerini muhteşem bir yerde buldular. Rengarenk çiçeklerle süslü bir bahçe ve onları karşılayan beyazlar içinde bir kadın.
Adam köpeğiyle birlikte kadına yaklaşır ve sorar;
“Affedersiniz burası neresi?”
Kadın gülümser;
“Burası Cennet, efendim”
Adam bunun üzerine sevinçle,
“Peki bana biraz su verebilir misiniz, çok susadım”
Kadın cevap verir;
“Tabii efendim, içeri girin. İçerde dilediğiniz kadar su bulabilirsiniz.”
Adam köpeğine döner;
“Hadi oğlum içeri giriyoruz” diyerek kapıya yürür.
Ama kadın onu birden durdurur;
“Üzgünüm efendim, köpeğiniz sizinle gelemez. Hayvanları içeri almıyoruz.”
Bunun üzerine adam bir an düşünür ve köpeğiyle birlikte geri döner.
Bir süre yürüdükten sonra kendilerini tozlu çamurlu bir yolun sonunda çiftlik girişini andıran bir kapıyla yırtık pırtık elbiseli bir dede çıkar.
Adam sorar;
“Affedersiniz. Bana biraz su verebilir misiniz?” Dede;
“Kapıdan girdikten sonra sağ tarafta bir çeşme var.”
Adam sorar;
“Peki arkadaşım da benimle gelip oradan su içebilir mi?”
Dede; “Elbette, çeşmenin yanında köpeğinin de su içebileceği bir kâse bulacaksın.”
Bunun üzerine adam köpeği ile birlikte kapıdan girer. Adam çeşmeden köpek de kâseden doya doya içerek susuzluklarını giderirler. Adam geri giderek girişte bekleyen dedeye sorar;
“Su için çok teşekkür ederim. Peki, burası neresi?”
Dede “Burası cennet” der.
Adam şaşırır;
“Ama nasıl olur? Az önce muhteşem bir yer gördük ve orasının da Cennet olduğunu söylediler.”
Dede “Şu rengârenk çiçeklerle süslü yer mi?” der. “Ama orası Cehennem.”
Adam iyice şaşırır.
“Peki ama orası sizin adınızı kullanarak insanları kandırıyor diye hiç kızmıyor musunuz?”
Dede gülümser;
“Kızmıyoruz. Çünkü onlar kendi çıkarı için en iyi arkadaşını yarı yolda bırakanları Cennet’ten uzak tutuyorlar.”
*****
“Kendi çıkarı için en iyi arkadaşını yarı yolda bırakanlar.” ifadesi canımı yaktı.
Biz ki, aç kalınca kanımızdan bir ünite satıp arkadaşıyla birlikte karnını doyuranlarız.
Hiçbir arkadaşımızı yarı yolda bırakmadığımız gibi kimseyi de satmadık. Hiçbir konuda da zikzak yapmadık. Fakat ne yazık ki yirmi yıllık yol arkadaşlığını, yirmi günlük maceraya değişenlerin, bu nankörlüğe de siyaset diyenlerin yüzüme bakmaya da yüzleri olmasa gerektir. Sırtımız onların hançerleri ile dolu.
Bizler Anadolu’nun saf çocukları olarak ayrışmaya çok elverişliyiz. Bu yüzden de asıl karşı olmamız gerekenleri bir yana koyar kendi arkadaşımızla didişir dururuz.
Gruplaşmanın esiri olup, emeği, tecrübeyi, temsili hiçe sayıp her türlü iftirayı körükleyenler, ayakkabı dükkanı gibi her numara olanlar ve bir zamanlar efendiliğimizi dahi eleştirip kul hakkıyla böbürlenenler yanlışım varsa kızın bana.