TİYATRO ÜZERİNE SÖYLEŞİ

Dostlarım. Bakınız yakınlarda kitap okuma alışkanlığı üzerine dünya ülkeleri arasında yapılan bir ankette biz Türkiye olarak %1 ile en az kitap okuyan ülke olmuşuz. Ecdadımız kıraathane’ler tesis etmiş bizler zaman içersinde buraları oyun, kumar, çay, kahve içilen yerler haline getirmişiz. Ulu önderimiz Atatürk bizim başka milletlerde olmayan bir özelliğimizi dile getirerek:
“Muhtaç olduğunuz kudret damarlarınızdaki asil kanda mevcuttur.” demiştir. Allah’tan böyle bir hasletimiz var. Yoksa bu vurdum duymazlığımızla batı bizi şimdiye kadar ezer geçerdi. Okuma alışkanlığımızı tekrar kazanmalıyız.
Batı tiyatro eserlerini, oyunları da bir roman gibi okumaktadır. Bizler maalesef okuma alışkanlığımızı artıracağımıza daha da okumaz hale gelmişiz. Bu hale gelmemizde gene batının bizim üzerimizde uyguladığı kültür emperyalizminin tesiri de var diyorum. Bu yozlaşmayı anlayabilen aydın guruplarımız bile roman okumayı, tiyatro izlemeyi dahi bir tehlike olarak görmüştür diyorum. Batı bu yozlaştırma işinde son derece ustalaşmış, bize sinsice zararlı şeyleri aşılayabilmiştir. Çocukluğumuzda roman okumamız, tiyatro izlememiz hoş karşılanmazdı. Aydınlarımız bile batıdan gelen faydalı şeylere dahi kuşku ile bakar gâvur icadı derdi. Görsel sanatlarda da bu zararlılar uygulanır olmuştu. İyi hasletlerimiz bağnazlık, diğerleri modernlik olarak sunuluyordu.
Bir tiyatroda Lâle ablamız Yâğız delikanlıyla çırılçıplak oynayabilmiştir. Emsaller çok. İyi hasletlerimiz aşağılanmaya çalışılmıştır. Gösteri sanatlarında şu görüş hakimdi: “Canım artık seyirci Romeo ve Jülyet’in balkonda serenat yapması ile tatmin olamıyor, seyirci onların yatak odasına da girmek istiyor.” deniliyordu. Tiyatroya çoluk çocuğumla gittiğimde bir eseri utanmadan izleyebilmeliyim. “Tiyatro Mekteb’i Edep”tir denilmişse “Mekteb’i terbiyesiz”lik olmamalıdır. Saygılarımla.