Nöbetçi Eczaneler
1 Temmuz 2011 Cuma 03:00:00 Şehirler insanlarıyla var olur. Çarşı, Pazar, insana en yakın yere kurulur. Hastane, Hükümet Binası, Belediye, Cami, Okul; orada yaşayan insanlarla hayat bulur.
Nüfusa dayalı, ihtiyaçlar çoğalıp, büyük mağaza ve marketler açılması, küçük esnafın ortadan kalkması anlamına gelmez. Çünkü: Her yerde, her zaman dara düşen halkın, acil ihti-yacını gören küçük esnaftır. Bu yaşantımızın “olmazsa olmazlarından”dır.
Birinci Küçük sanayi sitesinde; Belediye’ye ait “Köy Minibüs Garajı” vardı. Çevre köy ve ilçelerden gelen vatandaşın hem işi görülüyor, hem de ticari faaliyette bulunuluyordu. Fuar alanına taşınınca, buradaki eski canlılık bitti. Halk ve esnafın karşı karşıya gelmesi zorlaştı; alan da satan da zarara uğratıldı. Ayakta durmaya çalışan esnafın hayat damarlarından biri kopmuş oldu.
Otomobil tamircisi, Cıvatacı, Demirci, Mobilyacı, Bobinajcı, Lastikçi, Çadırcı, Elektrik, Sıhhi Tesisat, Oto Elektrikçi, Demir Doğramacı, Otomobil Aksesuarcısı, Oto Boyacısı, İnşaat malzemesi satıcısı gibi herkese lazım olan hizmet ehlini ortadan kaldırmak istediğiniz o yerde hayat felce uğrar. Halkın rızkı ile oynanmış olur. Büyük vebale girersiniz.
“5393 sayılı Belediye Kanununun 14’üncü maddesinde belirtilen görevler çerçevesinde, belediyelerce verilmesi gereken hizmetler, vatandaşlara en yakın yerlerde ve en uygun yöntemlerle sunulmalıdır. Ayrıca; belediyenin yetki alanındaki hizmet sunumunda öncelik sırası: özürlü, yaşlı düşkün ve dar gelirlilerin durumuna uygun yöntemler uygulanmalıdır.
Yasada kadın-erkek ayırımı gözetilmediği halde; Belediye pazara yaptığı bedava otobüs servisinde; hırsızlık-ahlaksızlık oluyor diye; hizmetin sadece kadınlara tahsisi, diğerlerini üzüyor. Yoksul, düşkün ve dar gelirli zan altına sokularak; hem ayıp edilmiş. Hem de ihtiyacını ucuza karşılamaktan mahrum bırakılmış oluyor.
Belediyeler halka hizmet için vardır. Halka hizmet, hakka hizmettir. Şehirdeki de kırsal ke-simden gelen vatandaş da zararda. Vatandaşın ürettiği meyvesi, sebzesi, hayvani gıdaları var bunları değerlendirecek, en yakın yerde satacak, evinin ihtiyaçlarını karşılayacak. Varsa; Traktörü, arabası, bunun tamirini ettirecek. Parça alacak, kaynak yaptıracak. İşini bitirecek.
Bakın: Şehirlisi, Köylüsü herkes rızkını kazanmaya çalışıyor. Tok acın halini bilmez. Şehir merkezinde mahalle arasında süt, peynir, yoğurt, satan insanlarımız var. Taze yoğurt çalmış, peynir yapmış, yetiştirdiği taze soğanı, pırasayı, ıspanağı satıp; evine yağını, tuzunu, şekerini alacak. Bunda her kesim fayda görecek.
Tok acın halini bilmez.. Şehirden herhangi bir ilçeye ya da köye gitmek isteyen vatandaş iki vasıta parası ödemek zorunda kalıyor. Kazandığı 3-5 kuruşu otobüse, minibüse mi versin? Diğer taraftan termal kaplıcalara ulaşım da zor oluyor.
Peygamberimiz: Peygamberimiz(sav): “Kolaylaştırın, zorlaştırmayınız.” demiştir. Sadece yaptıklarımızdan değil; yapamadıklarımızdan da sorumlu olduğumuzu unutma-yalım.
