PARANTEZİN İÇİNDEKİ ÇİZGİ VE MUSTAFA DENİZLİ

30 Nisan 2015 Perşembe 03:00:00
  Üç büyüklerin maçlarını pek kaçırmam. Mutad alışkanlıkla GS-Gaziantep maçını da izledim TV’den. 1-0 GS kazandı. Maçlardan sonra ya Rıdvan Dilmen – Güntekin Onay’ın sundukları yüzde yüz futbol, ya da maçı naklen veren kanalın “Maraton” adlı programını izlerim, bazen notlar da alırım. Şansal Büyüka yönetiyor “Maraton”u. Mustafa Denizli ve Tümer Metin de maçın akışını, futbolcular ve hakemlerle ilgili görüşlerini yansıtıyorlar izleyenlere. Yani yorumluyorlar maç sürecini…
GS tribünlerindeki bir pankartta yer alan sözler “içini acıtmış “Deniz’linin… Bu sözlere çok üzülen Denizli, Altay’daki Küçük Mustafa’yı GS’nin “Mustafa Denizli” yaptığını, GS’ye şükran borcu olduğunu, GS’yi unutamadığını anlattı bir süre. Anladım ki Şansal Büyüka ve Tümer Metin de aynı dertten muzdaripler…
Aşağı yukarı aynı yaştayız Mustafa Denizli’yle… O daha Altay formasını giyerken Afyon’da bir özel maça gelmişti yıllar önce. Ben de Afyon karmasında oynamıştım o maçta. Sarı kıvırcık saçlı bu genç futbolcu, sol kanattan yaptığı akınlarla göz doldurmuştu. Altay’dan GS’ye gelen Denizli burada olgunluk dönemini yaşadı ve GS’nin ünlü Alman hocası Jupp Derval’in yardımcılığından sonra başarı merdivenlerini tırmandı…
Çeşitli kurs ve seminerlerdeki konuşmalarını, yorumlarını ve dinledim Denizli’nin… Deneyimli ve bilge kişiliğiyle olumlu bir iz bıraktığını söyleyebilirim…
Denizli’nin parantezi hâlâ açık Allah uzun ömür versin bir gün hepimizin parantezi kapanacak, parantezin içindeki çizgi çok önemli…. Yani yaşam boyu olup bitenler, günahlar sevaplar… Ne varsa orda… Ümitler, sevinçler, korkular, göz yaşları, başarılar, başarısızlıklar, döneklikler, satışlar alışlar, şeref, haysiyet, vefa, sadakat, ulus ve ülke sevgisi ya da sevgisizliği, iki yüzlülükler… Ne varsa orda,ne varsa orda…
Merhum şâir ve yazar Behçet Necatigil’in “Kitaplarda ölmek “adlı şiiri bu yazının ilham perisi… Afyon Meslek Yüksek Okulu’nda hocalık yaparken işlerdim bu şiiri… Yıllar içinde karşılaştığım hayal kırıkları, acılar bu şiiri anımsatır bana… Keza hayatından şikayet eden bir kişiyi dinlediğimde de…
Bütün bir hayat gibi gelir bana bu şiir…
Silik bir yaşam süreci geçirenler için bu çizgi hiçbir anlam taşımaz… Toplumun dışladığı kimileri için de söyleyebiliriz bunu… Dolu dolu bir yaşamı olan ve kendi sözleriyle “Edirne’den Hakkari’ye kadar herkesin sevgisini kazanan” Mustafa Denizli pankarttaki sözleri yediremiyor kendisine… Yüzüne tükürsen “Yarabbi şükür” diyenler aldırmazlar bunlara; ama ya Denizli gibileri… İçleri acır onların…
O parantezin içindeki çizgide “Kubbede hoş bir sada” bıraktınsa ne mutlu sana…