Sınırlı Sorumlu Afyon Pancar Ekicileri Kooperatifinin dün sabah 38’nci mali genel kurul toplantısı yapıldı. İkinci toplantı olduğu için çoğunluk aranılmadı.
Beş yıldızlı termal bir otelin tercih edildiği toplantıda gündem gereği kurul raporları okutularak tek tek oylandı. Normal, sıradan bir genel kurul toplantısının gereği yapıldı.
Ancak Sayın Divan dilek ve temenniler bölümünü es geçti. Sınırlı Sorumlu Afyon Pancar Ekicileri Kooperatifi üyelerine konuşup konuşmayacaklarını sorma nezaketinde bulunmadı. İki üye bu durumu ifade etti. Pancar üreticileri “Neden söz verilmiyor? Çiftçinin sorunlarını nerede dile getireceğiz? Bizim söyleyecek kötü bir şeyimiz yok” dediler. Cevaben Sayın Divan Başkanı toplantıyı kapattığını yemeğe geçildiğini dile getirdi.
Yaklaşık 25 gün önce Pancar Kooperatifi Müdürlüğüne iki kez üst üste randevu talebinde bulundum. Kooperatif faaliyetleri ve pancar üreticisinin durumuna yönelik haber hazırlamak için Kooperatif Başkanı ile görüşmek istedim. Ancak nezaket formalitesi gereğince dahi olumlu olumsuz bir geri dönüş yapılmadı. Dün ikinci mali genel kurul toplantısında da deyim yerinde ise “Oldu da bitti maşallah” türünde baştan savma bir toplantı gözden kaçmadı.
Kimse bana, mensup olduğum gazeteye demeç, röportaj vermek zorunda değil. Ama nezaket gereği talep reddine yönelik bir dönüş yapmak çok mu zordur? Gel gelelim dün kooperatif yönetiminin üyelerine karşı umursamaz tavrına bire bir şahit olunca bu durumun şahsıma ve gazeteme yönelik bir tavır olmadığını genel geçer bir tavır olduğunu gözlemledim.
Sözün özü şudur ki, pancar üreticisine bir öğle yemeği ikram edip, yasal prosedür gereğince oylama yapmak adına insanları işinden gücünden alı koyup iki çift söz ettirmeme nedenini anlamak gerçekten mümkün değil. Çiftçi, pancar üreticisi sorununu, talebini, beklenti ve önerisini nerede sunacak? “Oldu da bitti maşallah” türünde ki sessiz, sakin genel kurula polise ek özel güvenlik tedbirini alma gereksinimini anlamak zor. Hâsılı kelam, pancar ekicileri kooperatif yöneticilerine sessizlik hâkim. Neden acaba? Konuşacak bir şeyiniz mi yok? İnsanların konuşmak istemesi sizleri neden rahatsız ediyor? Ya da saklanması gerekenler mi var?