Nöbetçi Eczaneler
27 Nisan 2010 Salı 03:00:00 Türkiye’de kitap okumanın, tiraj ve bilinçli izlenirlik açısından nüfusa oranladığında sayısal olarak hem ülke hem de il bazında toplumda yeterince ilgi İle karşılandığını söyleyemeyiz.
Ülkemizde okuyucuların,önemli alışkanlıklarından-sorunlarından biri okurlardan değil bakanlardan olmasıdır. Bu var olan ve şahit olduğumuz her şeye karşı geliştirdiğimiz bir tepki biçimidir. Trafik kazası olur, bakmak için onlarca insan birikir. Bir tartışma – kavga olur seyirciler hemen yerini almaya başlar. Bomba ihbarı yapılan maddeye yakın ve seyir imkânı en güzel yerde toplaşırız.
Gazete, televizyon ve diğer bilgi-iletişim araçlarına karşı şuurumuz ve ilişki tarzımız okumak ve bakmak arasında gidip gelmektedir. Görsel olan hiçbir sınıf, ölçü belirlemeden ne sunulursa almaya hazır halde yazılı belgeye karşıda aynı şekilde sadece bakmakla yetinmekteyiz. Bakarken gözümüze takılan bir kavram veya kelime üzerinde bir yorum üretmeye çalışırız. Sözlü gelenekten gelen bizler için okur olmak çok ağır bir eylem biçimidir. Oysaki okur olmak- okumak fiili kendisine has özel süreçleri barındırmaktadır.
Okur olmak bir bilinç –şuur halinin devreye girmesidir. Okur olmak; tartışmak, araştırmak ve yorumlamak hamaliyeliğini gerektirir.
Okur olmak nesne değil özne olmaya çabalamaktır.
Bakar olmak ise,bakakalmak,bakmak. Bakmak bir seyir halidir. Müdahil değil pasiftir. Zaman kaybına yol açtığı halde bunun farkındalığı yoktur.
“Bakar” ken, görebilmek için “ okur” olmak gerekir.okumadan göremezsiniz. Gördükleriniz okuyabildiklerinizdir. Sadece seyir zevki veren, olup bittiğinde insan şuurlarına bir şeyler katmayan objelerle zaman kaybetmenin bir anlamı yoktur.
Değerli okuyucum;Türkiye’de bakmayı seviyo-ruz. Onun içindir ki televizyon izleme oranımız dünya sıralamasında ilklerdedir. Baktıkça düşünme melekelerimizi zayıflatıyoruz. İnceleyemiyor ve araştıramıyoruz.İnternette görselliği daha çok ön planda olan sayfalar ziyaret ediliyor.
Okunan gazetenin tirajlarına baktığımızda en çok satan gazetelerin başında magazinel yönü ağır basan gazeteler en çok satmaktadır. Haber değeri taşıyan, yorum ve düşünce merkezli,ilkeli gazeteler az satmaktadır. Okunur bir gazete olmasını sağlamak noktasında öncelikli sorumluluk elbette ki gazeteyi çıkaranlardadır-yazanlardadır. Ancak insanımız sadece “bakar” olduğu “okur” olamadığı bir zeminde kalitenin artması beklenemez. Çünkü “okur”lar eksikleri görür, eleştirir ve teklifleri sunar. “Bakar”lar ise sadece sayfalar arasında amaçsız kısa bir dolaşımdan öteye gidemez.
