Öğrenci öğretmen dayak – Kocatepe Gazetesi

Ayağı taşa takılan eğitimden dem veriyor. Dünya coğrafyasının hiçbir yerinde eğitimin gerekliliği gibi bir tartışma ve iknaya gitme çabasına artık gerek yok. Herkes biliyor ve kabul ediyor ki, eğitim şart.
Eğitim şart ve beşikten mezara kadar bir süreci kapsıyor. Eğitim karakterin şekillenmesinde yardımcı. Eğitim almak kadar onu içselleştirmekte önemli. Çok iyi okullardan diploma diye alınan kağıt parçaları gerekli ama yeterli mi?
Kimi zaman hatta çoğu zaman yeterli olamadığını üzülerek hepimiz kabul ediyoruz. Dün öğle sularında Hamidiye Orta Okulu’nda meydana gelen öğretmenin öğrencisini darp olayı önce hastanede sonra polis merkezinde bitti.
İddialar ışığında mağdur durumdaki öğrenci Türkçe Öğretmeni tarafından eften püften bir gerekçe ile ikinci kez bu kez ciddi şekilde darp ediliyor. İlk darp olayında öğrencinin annesi tarafından babaya duyurulmadan Milli Eğitim Müdürlüğü’ne dilekçe verilir. Bu dilekçe üzerine açılan soruşturma devam ederken dün de bu olay patlak verir.
Edindiğimiz bilgi ışığında okul idarecilerinin öğrenci velisini telefonla arayarak şikayetçi olmalarını olayı polise intikal ettireceklerini bildiriyor. Akabinde anne baba ve öğrencinin kardeşi ile birlikte Devlet Hastanesi’ne giderek muayene edildikten sonra darp raporu alıyor. Sonra da polis merkezinin yolunu tutuyorlar.
Süre gelen soruşturmanın selameti açısından İl Milli Eğitim Müdürü Metin Yalçın bir açıklama yapmasının doğru olmayacağını soruşturma akabinde durumu kamuoyu ile paylaşacağını dile getirdi.
Şükürler olsun darp edilen öğrenci fiziksel anlamda iyi. En azından öyle olduğunu zannediyor, düşünüyoruz. Çünkü henüz 13 yaşında olan çocuğumuz “Eğer yüzümü kapatmasam gözüme de vuracaktı.” derken babası evladını sınıftaki diğer öğrencilerin öğretmenin elinden zor aldığını anlattı. Çocuğumuzun haliyeti ruhiyesi, izzeti nefsi açısından aynı şeyleri söylemek mümkün mü? Hayır. Arkadaşları içinde düştüğü durum, ruhsal olarak yaşadığı travma, özgüveni v.d. Bir uzman edasıyla ahkam kesmek değil gayemiz. Bunlar buz gibi ortada olan gerçekler. Yani sıfatı her ne olursa olsun; Ana, baba, eş, öğretmen vurulan yerde güller bitmiyor mübarekler. “Eti benim kemiği senin.” gibi insanlık dışı düşünüş ve yaptırımların 21. yüzyılda savunulup gündem yapılması da sözkonusu olmayacağına göre vaziyet mühim.
Bırakınız çocukların canları ve namuslarıı emanet edilen öğretmenleri, annelerin babaların canlarının bir parçası olan evlatlarını dövmeye, sövmeye hakları yok. Kaldı ki müfredatın yanı sıra hayata hazırlanan çocuklar ve gençlere iyi davranışlar ve düşünüşler kazandırmak gibi ekstra görevi olan öğretmenin dayakla, sövmekle eşleşmesi ayrı bir garabet.
Bahse konu “öğretmen” hakkında okula bilgi edinmek için gittiğimiz de bahçe de o an bulunan öğrenciler tarafından iddia edilenler de düşündürücü. Belki tamamen gerçek, belki gerçek payı var ya da külliyen yalan. Ama sinek küçük ve mide bulandırmaya kafi. İddialardan bazı kesitler; “O hoca kızlara da kötü davranıyor. Sürtük diyor. Kızlara siz erkeklerle fingirdeşiyorsunuz diyor.” ifadeleri de üzerinde hasasiyetle durulması gereken unsurlar arasında.
Hamidiye Orta Okulu idaresini olayı ört bas etmek yerine aileye ve polise bildirme noktasında gösterdikleri hassasiyet nedeniyle tebrik ederim. Aynı şekilde İhsaniye ilçesine görev gereği giden ve olayı yolda telefonla öğrenen İl Milli Eğitim Müdürü Metin Yalçın’ın henüz şehre girmeden olaya müdahale etmesi nedeniyle ve şiddet mağduru öğrencinin ailesini de evlatlarını hukuk dışına çıkmadan koruyup hakkını aradıkları için tebrik ediyorum.
Soruşturmanın en kısa sürede sonuçlanarak kamu vicdanını zedemeleyecek adil bir kararın alınmasını temenni ederken, adalet duygusu incinmiş toplumlarda, dayağın, şiddetin yaygınlaşacak olacağını da hatırlatmak gerek. Öğretmen, öğrenci ve dayak bu üç kelimeyi düşünmek ve dillendirmek gerçekten çok üzücü.