Nöbetçi Eczaneler
16 Aralık 2010 Perşembe 02:00:00 Bazı mektuplarda birkaç, bazılarında hemen hemen 100 kişinin imzası bulunmakta, toplamda 100 bine yakın kişinin imzası ile Kufe’ye çağrılmıştı Hz. Hüseyin.Hüseyin ise bu kadar ısrara karşı olumlu cevap vermişti, yola çıkmadan önce dedesinin Medine’de ki kabrine gitti; uzun bir veda konuşması yaparak şöyle dedi: “Ey Dedem! Bir Yezid türedi atalarının putları gibi, bir halk var ki koyun sürüsü gibi korkak. Ben ki, biat etmediğim için başı vurulmak üzere olan torunun Hüseynim. Dininin bekçiliğini, fedailiğini yapmak üzere Kufe yolunu tutacağım.”Haccını yarıda bırakarak, hakkı haykırmak için bütün aile efradıyla, yeryüzünün en şerefli ailesinin yine yeryüzünün en kanlı akibetine uğrayacağı yere yönelmişti. Bunu kendiside kesin olarak biliyordu.
NE YEZİDİN ASKERLERİ KATLİAMDAN VAZGEÇTİ, NE DE HÜSEYİN ÖLÜM YOLCULUĞUNDAN.
Hz. Fatıma’nın (s.a) acısından sonra Hz. Ali şehid edildi, ardından büyük oğlu Hz. Hasan zehirlendi ve şimdi ise sıra Hüseyin ve kardeşlerindeydi.Bir vasiyet yazdı ve üvey kardeşi Muhammed Hanefiye bıraktı. Ne para, ne şöhret, ne hilafet, ne de kahramanlık yalnız ve yalnız Allah’ın dinini yüceltmek için yola çıkmıştı.Acı Veren Zorluklar Değil, Acı Olan Vefasızlıktı, İhanetti.Başlangıçta 30-40 bin yandaş topladı Hüseyin’in Kufe elçisi Müslim ibni Akil, daha sonra Ubeydullah vali olarak atandığı Kufe’de halka hitaben tehditvari bir konuşma ile Hüseyin’e destek veren herkesi öldüreceğini söyledi. Paniğe kapılan halk evlerine kapandı. Durumun vahim olduğunu gören Müslim hemen 4 bin yandaşıyla hükümet konağını kuşattıysa da Yezid ordusunun Şamdan geldiği söylentileri ile çekildiler. Müslimle saf tutan 300 kişi, yatsı namazında 30’a, bitiminde ise 3 serdengeçtiye indi. Başlangıçta 100 bin davetçiden arda kalan sadece 3 kişiydi. 3 salih insan, 3 fedakar, 3 yiğit.Eğer imam Kufe halkının davetini önemsememiş olsaydı ve bu facia farklı bir şekilde gerçekleşseydi, o zaman 100 bin kişi “İmam neden bize sığınmadı, biz onun yanında olurduk” diyecekti.Dolayısı ile onların “biz kıyama hazırız” demeleri karşısında, İmam’ın konumu ve vazifesi gereği “Bende hazırım” demeliydi. Yani İmam Hüseyin’in vazifesi, davet eden kişiler davetlerinde sadık oldukları müddetçe onlara olumlu cevap vermekti.
Eğer Hz. Hüseyin davete icabet etmese idi hem tarih önünde ham de Allah önünde sorumlu olur ve tarih onu suçlu bulur ve korkak diye kayda geçerdi.
KUFELİLERİN GÖNLÜ SENDEN KILIÇLARI YEZİD’DEN YANA
“İnsanlar dünya kuludur, din ise sadece dillerinde dolaşır; dininin sayesinde geçimleri iyi olduğu müddetçe onun etrafında dolaşır (dindar görünürler) zorluk ve belayla karşılaştıklarında ise dindarlar azalır.” (Tuhef-ül Ukul, s.174)Henüz yoldayken, karşılaştığı şair Ferezdek, “Ey Hüseyin! Gel vazgeç! Kufelilerin gönlü senden yana, kılıçları ise Yezidden yanadır” diyerek uyarmıştı İmamı.Ama cevabı açıktı Imam’ın; “Ölüm ar’ı kabul etmekten evladır, ar’da ateşe girmekten evladır.””Ey Allah’ım; sen biliyorsun ki, bizim kıyamımız saltanat için yarışmak ve dünya mallarından bir şeye ulaşmak için değildir; bizim kıyamımız senin dininin gerçek nişanelerini ortaya koymak, beldelerinde ıslahat yapmak, mazlum kullarını kurtarmak ve senin farz, sünnet ahkamına amel edilmesi için yapılan bir harekettir.” (Tuhef-ul Ukul, s.239)Hz. Hüseyin bundan sonra Kufe’de olup biteni öğrenir ve akıbetini göre yola devam eder. Zalimlere karşı bir kıyam başlatmıştır ve bunu sürdürmeye de kararlıdır, canı pahasına olsa da.. Çünkü Yüce Allah Kur’an-ı Kerim’de Âl-i imran suresi 104. âyette:
“Siz, Ey Müslümanlar, insanların faydası için yeryüzüne çıkarılmış en hayırlı ümmetsiniz. İyiliği emreder, kötülükten men eder e Allah’a inanısınız” buyurmuştur.
Lokman suresi 17. âyette ise:
“Namazı dosdoğru kıl, iyiliği emir ve tavsiye et, kötülükten sakındır. Bu yüzden maruz kalacağın şeylere katlan” buyurulmaktadır.
Peygamber Efendimiz ise:
“Haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır.”, “Benim ümmetimin fertleri , haksıza, “Sen haksızsın!” demekten korktuğu ve çekindiği zaman onlardan ayrıl” buyurmuştur.
Hz. Hüseyin Kufe yakınlarında Ibni Ziyad ordusuyla karşılaşır. Ordu komutanı Hürr ibni Riyahi Hz. Hüseyini Kufeye götürüp Yezide biat ettirmekle ayrıca Hz. Hüseyin ve kafilesinin su ve otlardan yararlanmasını önlemekle görevlendirilmiştir. Ancak Hürr, hür bir insan gibi davranarak Hüseyin’den etkilenir ve hakkın yanında yer alarak zalimin verdiği görevini yerine getirmez.
