İZLER

Niyedir bu didişme ve nedendir bunca çaba?
Düşünelim; hikmet bunun neresinde acaba.
Her inatla çabalamak yüce saygıya değer.
Bu uğraş gerçekten hak yolundaysa eğer.
Yok ise ucunda ne dünya, ne ahret.
Usta olsan ne yazar, neresinde marifet?
Bir lâhzalık anın dahi vardır büyük önemi.
An’ı iyi kullanmalı devir sürat dönemi.
On günlük mesafe oldu ise on dakka.
Halâ oyalanırsak düşer baştaki takka.
Kaparlar takkanı ona iyi sahip ol.
Hızlı yürüyerek aşılacaktır bu yol.
Yoruldum, ırıldım; hepsi sudan bahane.
Hedefe koşmalıyız tüm ulus hane, hane.
Alışmışız yıllarca ağır, aksak gitmeye.
Dünya koşuyor bak, bu rehavet neye?!
Arkadan gelenlerse seni ezerde geçer.
Sen hızlı koşmalısın olmamak için duçar.
“Eh yetiversin”le geçmesin birden hevesin
Toplar gibi gürlemeli, dünyayı sarsmalı sesin!.
Bu ne dünya tamahı, ne de hırsın eseri.
Mecburi bir trafik ve akış o denli seri.
Kadın, erkek hep birlikte bu yarışta varız.
Yarışı kaybedersek bu günleri ararız.
Kim ne derse desin aldırma da koş sen!
İsrafa da ket vur, bir de Yaradan’a güven.
Çağ bilgi çağı şimdi hızlı gitmek şart.
Bu yolda koşu elzem tükenene dek takat!
Yüz fert, yüz saatte yapamazken hesabı.
Anında hazır cevap, makine veriyor tabı.
E birader şöyle düşün ve de bir an dur.
Ya kendini yok bil, ya da koş, ayak uydur!
Parçalanırsa ayakların sürünerekten git.
Öndeki izlere bak, çabalayanlara şahit.
27.8.2003