İNSANLAR NAMAZDAN ÜÇ TÜRLÜ ÇIKARLAR

Namaz kılarken acele etmemek gerekir. Acele ederek rükünleri tam olarak yerine getirmeyen kimseyi, Sevgili Peygamberimiz namaz hırsızı olarak vasıflandırmıştır. Çünkü böyle alelacele namaz kılan kimse, namazı, normal kılınması gereken süre içinde kılmamış ve namazın vaktinden çalmıştır. Allah’ın resulü bir hadislerinde şöyle buyurmaktadır:
“En kötü hırsız, namazından çalandır.” “Ey Allah’ın Rasûlü, namazdan nasıl çalar?” dediklerinde, “rükû ve secdeleri tam olarak yapmaz” buyurmuştur. (Ebu Davud, Kitabı salât; 78)
Bu konuda Enes (ra) şöyle diyor:
“Allah Resulünden, namazın her şeyini tamam ettiği halde daha hafif namaz kılan kimseyi görmedim!” (Müslim ve Buhari, İ.Gazali, İhya 1/443)
İmâma uyan cemaatin rükû ve secdeyi, tam imamla beraber değil imamdan biraz sonra yapması lazımdır. İmâm rükuya varmadan rükuya varılmamalı, secdeye varmadan secdeye varılmamalı ve secdeden kalkmadan kalkılmamalıdır.
Bazı âlimlere göre cemaatle namaz kılanlar namazdan üç türlü çıkarlar:
1. 27 namazla çıkanlar. Bunlar namazda tadili erkâna uyup rükuya ve secdeye imamdan biraz sonra varıp biraz sonra kalkanlardır.
2. Sadece 1 namazla çıkanlar bunlar rükû ve secdeye kılı kılına imamla birlikte varıp birlikte kalkanlardır.
3. Namazsız namazdan çıkanlar bunlar tadili erkâna uymadan namaz kılıp, imamadan önce rükû ve secdeye varan ve kalkan insanlardır. Peygamber Efendimizin (s.a.v.) ashabı peygamberimizin arkasında namaz kılarken rukuya ve secdeye varmadan önce O’nun rükuya ve secdeye vardığını görürlerdi.
Saflar düzgün değilse imamın safları düzelttirip öyle tekbir alarak namaza başlaması gerekir. Yine müezzinin kameti bitirmesi beklenir. Kametin bitmesini bekleyip sonra namaza başlamak daha uygundur..
Allah Resûlü büyük ve küçük abdest sıkışıklığı varken namaz kılmayı yasaklamıştır. Gaz sıkıntısında da durum aynıdır. Yine yemek konusunda da yemek hazırsa önce yemeği yemek lazımdır.
Namazda kasten öksürmek veya benzeri sesler çıkarmak mekruhtur. Ancak elde olmayarak öksürük gelir de onu önleyemezse, o halde kerahet söz konusu değildir. (Fetâvâ-yı Hindiyye: 1/107)