HAYATIN ANLAMI

Eski zamanların birinde bir adam hayatın anlamının ne olduğunu kafasına takmış. Bulduğu hiçbir cevap ona yeterli gelmemiş ve başkalarına sormaya karar vermiş. Ama aldığı cevaplar da yetmemiş. Fakat mutlaka bir cevabı olmalı diyormuş.
Köy, kasaba, ülke dolaşmış bu arada zamanda durmuyor tabiki…
Tam umudunu yitirmişken bir köyde konuştuğu insanlar ona:
-Şu karşı ki dağları görüyor musun, orada yaşlı bir bilge yaşar istersen ona git belki o sana aradığın cevabı verebilir demişler…
Çok zorlu bir yolculuk sonunda bilgenin yaşadığı eve ulaşmış adam. Kapıdan içeri girmiş ve bilgeye hayatın anlamının ne olduğunu sormuş…
Bilge:
-Sana bunun cevabını söylerim ama önce bir sınavdan geçmen gerekiyor, demiş…
Adam kabul etmiş…
Bilge bir çay kaşığı vermiş adamın eline ve içine de silme bir şekilde zeytinyağı doldurmuş.
– Şimdi çık ve bahçede bir tur at tekrar buraya gel…
-Yalnız dikkat et kaşıktaki zeytinyağı eksilmesin eğer bir damla eksilirse kaybedersin…
Adam gözü çay kaşığında bahçeyi turlayıp gelmiş. Bilge bakmış evet demiş kaşıkta yağ eksilmemiş, Bilge sormuş;
-Peki bahçe nasıl?
Adam şaşkın…
-Ama, demiş
-Ben kaşıktan başka bir yere bakmadım ki.
Bilge;
-Şimdi tekrar bahçeyi dolaşıyorsun kaşık yine elinde olacak ama bahçeyi inceleyip gel, demiş.
Adam tekrar bahçeye çıkmış gördüğü güzellikler büyülemiş muhteşem bir bahçedeymiş çünkü…
Geri geldiğinde bilge, adama;
-Bahçe nasıldı? diye sormuş…
Adam gördüğü güzellikler karşısında büyülendiğini anlatmış…
Bilge gülümsemiş,
-Ama kaşıkta hiç yağ kalmamış, demiş ve eklemiş:
-Hayat senin bakışınla anlam kazanır, ya sadece bir noktayı görürsün hayatın akıp gider sen farkına varmazsın… Ya da görebileceğin tüm güzelliklerin tam ortasında hayatı yaşarsın akıp giden zamanın anlam kazanır.
-Hayatının anlamı senin bakış açında gizlidir…”
Değerli dostlar; bu kıssadan çıkarabileceğimiz çok derslerin olduğunu düşündüm ve paylaşmak istedim.
Bu durum hepimizin yaşadıkları değil mi? Bir yere odaklanıyoruz ve başka güzelliklerden haberimiz olmuyor. İşlere koyuluyor, ailemizi, sevdiklerimizi, dostlarımızı, büyüklerimizi hatta sağlığımızı unutuyoruz. Unuttukça da hayattan uzaklaşıyoruz.
Meşguliyetlerimiz bize esas ilgilenmemiz gerekenleri unutturuyor. Teferruata takılıp özün farkında olmuyoruz. Kısacası hayatı ve hayatın anlamını kaçırıyoruz.