HASTAHANE MÜDAVİMLERİ

Hastanede bekliyoruz sıramız gelsin diye.
Bizim hanım da zorla sığıştı üçlü bir kanepeye.
Hanım zaten rahatsız orda kıvranıp duruyor.
Yanındaki köy kökenli kadınlarsa seslice konuşuyor.
Babasının evlenip, anasının gelinliğini habire anlatıyorlar.
Ayıptır, zayıftır demeyin seslice, habire üyütüyorlar.
Bizimki patladı: “Yettiniz be!. Biraz da evde konuşun!!
Bu hastaları rahatsız etmeyin, tenha yerde buluşun!”
Kadının biri dedi: “Buluşmayız, biz daha burada tanıştık.”
Öbür geveze atıldı: “Daha birbirimize çok açılamamıştık!”
Benimle her gün hastanede konuşan bir karı var.
Ben gelmesem bile beni her gün evimizde arar.
Bak o gelseydi abla; sen zılla heç dayanamazdın.
Nerden çıkarır o meselleri inan heç inanamazdın!.
Emme böyün gafası denk değilimiş baksana gelemedi.
Böyün ben hastayım, hastaneye gelemeycen dedi!!..
Bizim hanım tekrarlattı: “Anlamadım; ne dedi, ne dedi?!”
Kadın seslice: “Böyün çok hastayım, hastaneye gelemeycen dedi!”
06.08.2019