Alanya’dayım. Bu gece uyku tutmadı gene.
Doğruldum, hazırlandım ve ineyim dedim sahile.
Eski bataklıklar; şimdi oldu çok konforlu oteller.
Sahile ulaştım, uyuyan otelleri geçtim hep birer, birer.
Karanlıkta bastığım yerleri pek de iyi göremiyorum.
Belli ki artık sıfıra ulaşmışım, kumsalda yürüyorum.
Başka sesler kayboldu, dinliyorum o bitmeyen şarkıyı.
Yürüyen ayaklarım ıslanıyor ara, ara anlıyor çalkantıyı.
Oldum olası ürperirim, dibi karanlık sular ve denizlerden!
Bak gene korktum; sanki beni yutmaya Javs geldi ilerlerden!
Ayaklarımı geri çektim, ağzı açık Javs beni neredeyse yutacaktı.
Telefonun ışığıyla baktım yanımdan yan, yan iri bir böcek kaçtı.
Bir metre çapındaki keratta’lar hiç ürkütmezde beni.
Akrep, yılan ve çiyan gibi çok bacaklılarla istemem sürüngenleri!
Bir de balon balığı çıkmış; zehirli ve hep balıkları yeyen!
Oltaları parçalayıp, metal kutuları bile çiğneyerek dişleyen!
Artık gözlerim karanlığa alıştı. Alanya Kalesi’nin göründü silüeti.
Orada yaşayanları tehlikeden korumakmış o surların hikmeti.
Karşımda denizden gelen, vahşi Cenevizli o korsanlar canlandı!
Kale içerisinde o masum halk, can korkusuyla savunmak zorunda kaldı!
Savaş çığlıkları birden denizin çıkardığı su sesine karıştı.
“Öldürün, yağmalayın, yakın!”… O ne biçim acımasız bir haykırıştı?!
Bir sinema perdesi gibi bunlar karanlıkta hep önümden geçerken.
Parlayan yıldızlar arasında giden bir ışıkdan; ses geldi helikopterden!
Şükrettim. O karanlıkta bile yukardan bizleri koruyanlar var.
Kafamda fi tarihten kalmış, dolaşan bir yığın sayfalar, hatıralar.
Ne aşklara sahne olmuş buraları; birisi de Kleopatra ve Sezar.
Onların depdebeli aşklarını, yarı hayal, tarih kitapları yazar.
O renkli yaşantılar sıralanıp hep gözümde canlanıyor.
Bakın şimdi de Konya’dan kalkıp buraya Sultan Alâaddin geliyor!
Kervan ki; ön ucu Konaklı’ya ulaştı ve orada konaklıyor.
Sultan ise bu gece Alara Han da ağırlanıp ve orada kalıyor.
Yarın ise artık merasimle, doğruca ver elini Alanya.
Selçuklu Sultan’ı o niyetle geliyor tam bir mevsim kalmaya!
Coşkulu, hayali sesler gene, denizin çırpınışlarına karıştı.
Osmanlı ilk yıllarında bile bu önemli yere, tersaneler yapmıştı.
O şanlı donanmaların bakımını buradan görüyorum adeta.
Bir hayli sinemayı dalga sesleriyle izledim kumsalda yata, yata.
İlerden bir maytap parıltılarıyla ayıldım ve doğruldum.
Bir düğünün sonlarıydı belki; alkışlar, ayrılıklar ve mutluluklar duydum.
Eve doğru yürüdüm, taa uzaklardan yanık ezan sesleri geldi.
“Namaz uykudan hayırlıdır.” Dedi. Deniz uyanıktı ve zikir halindeydi!
Şükrederek ayrıldım ben o gece yatıp, kalkan denizin kenarından.
Hak huzur versin; yeni evlenenleri ve bizleri kesmesin nazarından.
15-6-2019 / Alanya