BENİ DUYAN KİMSE VAR MI?

30 Ekim günü öğle saatlerinde merkez üssü Seferihisar açıkları olan 7 şiddetindeki deprem hepimizi şoke etti. Deprem , aslında hep beklediğimiz, ancak olduğunda, her seferinde çok şaşırdığımız bir olay. “Beni duyan kimse var mı” çığlıkları azalsın, üzerinden biraz zaman geçsin, aklıselim hakim olsun diye düşünerek yazımı biraz geciktirdim.
Sarsıntının ardından yıkılan bazı binalar oldu. Yan yana iki binadan birisi çöktü, diğerinde hasardan eser yok. 8-9 katlı binalar çökerken aynı bölgede bulunan 35-40 katlı gökdelenlere bir şey olmadı. Neden?
2020 yılında dünyada büyüklüğü 6.5 üzerinde olan 22 deprem yaşanmış. Türkiye dışında gerçekleşen 20 depremde 13 kişi vefat ederken, Türkiye’de yaşanan 2 depremde en az 132 kişi hayatını kaybetmiş. Her yerde deprem oluyor ancak neden sadece biz de insanlar ölüyor?
99 depremi bize hala bir şeyler öğretmedi mi? Nüfusun %92’sinin fay hattında yaşadığı bir ülkede devlet üzerine düşeni yaptı mı? Almanya’da imar yasası 1945 yılından buyana sadece 2 kez değişirken, Türkiye’de ise son 11 yılda 164 defa değişmiş. Ülkemizde bu sürede 7 kez imar affı çıkartılmış. 99 depreminden bu yana deprem vergisi adı altında toplanan paralar gerçekten deprem iyileştirmelerine harcandı mı? Belediyeler imar planlarını, yapılan binaları kontrol etti mi? Müteahhitler 3 kuruş kazanacağım diye demirden, betondan çalmaktan ne zaman vazgeçecek? Yapı denetimcileri, mühendisler görevlerini düzgün yaptı mı? Yine bu soruları soracağız, inanın en fazla 1 ay sonra unutacağız.
Bu depremde iyi şeyler de gördük. Biraz da bardağın dolu tarafına bakalım. Corona salgını nedeniyle çok ciddi mücadele veren sağlık personellerimiz, doktorlarımız, hemşire ve teknisyenlerimiz depremzedelerin yaralarını sarmakta yine büyük özveri ile çalıştılar.
İktidarın kutuplaştırma çabalarını devam ettirmekle birlikte İzmir’e yardıma koştuğunu, CHP’li Belediyelerle kısmen de olsa sorunları çözmeye çalıştığını gördük. İzmir halkının büyük bir dayanışma içerisinde depremzedelere yardım yapmaya çalıştığına tanık olduk.
Arama kurtarma ekiplerimizin ekipman açısından yeterli donanıma sahip olduğunu, ekiplerimizin işini iyi yapan bireylerden oluştuğunu ve sayıca oldukça yeterli olduğunu gördük.
Arama kurtarma ekiplerine bağlı köpekler tarafından enkaz altında evcil hayvanlar bulunduğunu, canlıları kurtarmak için operasyonlar düzenlediğini, kurtarılan bu hayvanların hemen sahiplenildiğine şahit olduk. Depremde yaralanan hayvanlara değişik hayvan kliniklerinde ilk müdahalelerinin yapıldığını, Ankara Büyükşehir Belediyesinin İzmir’e ulaştırdığı yardımların içinde sokak hayvanları için de mama gönderdiğini öğrendik. Depremden etkilenen diğer canlıları da düşünmeye başlamak bile belli bir bilincin yerleşmeye başladığını gösteriyor.
Daha önce bu köşeden Afyon depremi ile ilgili dikkat çekmeye çalışmıştım. Güney bölgeleri 1. Derece, Kuzey bölgeleri ise 2. Derece deprem bölgesi olan Afyonkarahisar’da, Gastronomi konusunda verilen çabanın en küçük bir kırıntısını deprem konusunda göremediğimizden şikayet etmiştim. Sayın Valimiz ilimizde yeni göreve başladı. Bir kez de teklifimizi O’na iletelim. Afyon’umuzun tanıtımı için kurulan “Tanıtım Bürosu” gibi “Deprem Bürosu” kurulamaz mı? Gastronomi toplantılarının yanı sıra arada bir de Deprem toplantıları yapılamaz mı? Bu sayede kamu, belediyeler ve özel sektörün koordineli çalışması ve vatandaşlarımızın bilgilendirilmesi sağlanamaz mı? Bu konu en az Gastronomi kadar önemli değil mi? Afyonkarahisar’da deprem sonrası vatandaşlarımızın gidebileceği, kaç adet güvenli toplanma alanı saptandı? Buraları nereleri? Eğer belirlendiyse vatandaşlarımızın haberi var mı? Bunu kimler biliyor? Deprem sonrası geçici barınma alanları saptandı mı? Nereleri? Kafamızı kuma gömmekten vazgeçelim.
Son Söz; “İnsanı yaşat ki, devlet yaşasın”
Hz. Ali