BAYRAM VE HÜZÜN – Kocatepe Gazetesi

Bir Kurban Bayramının arifesindeyiz. Şimdiden erişebilmeyi ve mübarek olmasını diliyoruz. Zaman kimseye acımıyor. Anın değerini bilmek her daim şükürcü olmak, Allah’ın istediği ayarda insan ve kul olmaya gayret etmek var oluşun özü.
Şehitlerin kanıyla yoğrularak vatan olan bir coğrafyada yaşıyoruz. Bu bilince tam anlamı ile sahip olmak gerekiyor. Kimi zaman hatta son dönemde çoğu zaman bunu unutur haldeyiz. Hiç ölmeyecekmiş, asıl hayata hiç geçiş yapmayacakmışız gibi pervasız ve hoyratça yaşıyoruz.
Hep birileri ölecek, yaşlanacak, hastalanacak, ama biz deyim yerinde ise “kazık çakacağız” Böyle güzel, rahat ve hoş hayat hiç kimse için var değil. Olmadı, olmayacak da. Kişi anasından doğduğu günden itibaren ölüme doğru yani asıl hayata bir yolculuk içerisinde. Her geçen gün elimizden kayan hemen her şey, soluduğumuz hava, kısaca her şey şapkayı öne koyup düşünmemize engel mi?
Memlekette birkaç güne bir hatta son bir hafta da Afyonkarahisar’a aynı gün içinde 2 şehit geliyor. 20’li yaşların başındaki fidanlar canlarını, kanlarını, hayalleri ile birlikte yok oluyor. Bir bayramın arifesindeyiz erişmek nasipse. Gülerken, yer, içerken, eğlenirken, 20’li yaşların başında bir gencin nefes almadığını, hareket edemediğini, gün ve gün yok olduğunu, arkasında bıraktığı canlı cenazeleri hiç düşünüyor muyuz?
Aldığımız nefese, sağlığımıza, devletimizin, milletimizin varlığına şükür ederken bu Kurban Bayramında şükrün uzantısı bir hüznü hissedebilmek insanı bir görev gibi geliyor bana. Bayram ve hüzün bunun üzerinde düşünmeli ve belli ölçüde de olsa hayata geçirmeli değil mi?