Nöbetçi Eczaneler
1 Ekim 2010 Cuma 03:00:00 Bir Derginin, “Yaşanabilir Kentler” araştırmasında; Afyonkarahisar’ın 58. sırada yer aldığını okuduk. Belediye Başkanımızın bunun kabul edilemez bir durum olduğunu belirterek: “Çevre iller bize gıpta ile bakıyor.” diyerek, Basın Toplantısı yapmak istediğini öğrendik.
Araba yavrusu şirin görünürmüş. Bu sonucu değiştirecek mi? Gönül isterdi ki biz de baş sıralarda olalım. Ama gerçekleri kabul etmek zorundayız.
Hava kirliliği, Sağlık, Eğitim, Trafik, Ekonomi, Sosyal yaşantı gibi geçerli kriterler kullanılarak yapılan sıralamada komşu olduğumuz illerin hepsi de bizden ileride. Hem de ezici farkla. Mesela; Eskişehir 2., Isparta 3. sırada.
İlimiz göç veriyor, Milletvekili sayımız 6’dan 7’ye düşüyor. Şehirdeki; belediye hizmetleri bir atılım istiyor. Hava kirliliği, çarpık yapılaşma, trafikteki yoğunlaşma, devam ediyor. Halkın eğitim düzeyi, Kültürü, Sosyal Yaşantısı, Ekonomisi, Ucuzluğu, Aradığını bulabilmesi, Sağlık ve Spor yönünden gerilerde olduğumuz gerçeğini ortaya çıkarıyor.
Nerde; yatırım yapılan 20 bin kişilik statlar, dev parklar, yeşil alanlar, kolay ulaşım sağlayan geniş ve bölünmüş yollar ya da yayalara ayrılmış parkurlar, metro ve yapay plajlar.
Geçenlerde ilçelerimizden birine gidecektim. İlgili yerin arabasını “Belediye Minibüs garajı”nda bulamadım. Tarif üzere, “Eski Otogar”ın önünden bineceğim söylendi. Vay halimize ki, yaşadığımız şehre yabancıyız.
“Köy Minibüsleri Garajı” da Fuar alanı yanında bir yere yapılıyor. Mesele; insanları oraya çekmek. Esnafı, köylüyü, halkı düşünen yok. Anlaşılan o ki; Bu civarda iş hayatında görülen hareketlilik sona erecek “Küçük Sanayi Esnafı” da bitecek, sıkıntıya girerek bulunduğu yeri terk edecek.
Otogar çevre yoluna alındı. Bitişiğindeki Merkezi Pazar yeri, “Kentsel dönüşüm” ayağıyla Fuar alanına taşındı. Vatandaşın ahı, kaldı. Yeri görüntü kirliliği oluyor, insanın sinirlerini bozu-yor.
Sayın Burhanettin Çoban’ın Seçimden önceki vaadi: Karayolları Şube Şefliğinin bulunduğu yeri, halkın isteği doğrultusunda Merkezi Pazar Yeri yapmaktı. Halkımız buna inandı. Kendisini destekledi. Ama o, sözünü yerine getirmedi. En önemli projesi neticesiz kaldı.
Karayolları arkası deseniz: vatandaş burayı gele gide yol etmiş. Arsa mı? Bakımsız tarla mı? belirsiz. Kar, yağmur olunca geçilmiyor; çamur, gölet oluyor. Diz boyu yabani ot sarmış, toz savruluyor, çekilmez hal alıyor. Eczaneler buraya bakıyor. 3 Nolu Sağlık Ocağı önündeki hafriyat ve ihata duvarından kopmuş kapı buraya hiç yakışmıyor. 9 Aydır, öyle duruyor. Her gün, onca hasta insan sağlığına kavuşmak için, bu resmi kuruluşa müracaat ediyor. Görüntü kirliliği vatandaşı rahatsız ediyor. Üniversite müştemilatı üzerinde sokak çocuklarının yazdığı silinmeyen yazılar. Mide bulandırıyor.
Sami Öznur Parkına yazık değil mi? Halkın yeşil alana, oturup dinlenmeye, çocukların oynamaya, ihtiyacı varken, ağaçları kes, çiçekleri sök, fıskiyeli havuzu yık. Köyüne, kasabasına, ilçesine gidecek yolcuların mekanı kaldırımlar olsun.
Duraklar bir alem. Yayalar araç gibi, durakta dur caddeye in tekrar çık. Her otobüs, minibüs güzergahında durak yok. İstenmeyen yerde in-bin olmuyor.
Şehrin muhtelif yerlerinde tekerleği solmuş, terkedilmiş hurda araçlar, kaldırımları işgal etmiş, yaya geçişini zorlaştırıyor. Yukarı pazara çıkarken yıkılan dükkanların yeri toz toprak “Mevlevi Müzesi” levhası asılmış, içler acısı.
Çimento Fabrikası halkın yaşadığı yerin hava sahasını devamlı tehdit ediyor. Çevresinde yapılan konutlara, nasıl; “oturulabilir“ ruhsatı verilir, anlaşılır gibi değil.
Rant uğruna şehirdeki merkezi pazar yeri. müze, stadyum, hastaneler yıkılıyor, yerine apartman siteleri yapmaya çalışılıyor. Hiç değilse, bırakın yerinde dursun; 2. müze, 2. stadyum, 3. hastane olsun. Bunlar zenginliktir.
Kötü bir tablo çizmek yakışıksız, ama övün-meye kalksak, adama: “Elin kara, yüzün kara nerden çıktın maskara“ demezler mi?
