Astronotun Trajikomik Olayı

Harrison H. Schmitt, 1972 senesinde Apollo 17 misyonu ile Ay’a iniş yaptı. Ay vadisi Toros Littrow’dan taş örnekleri toplamak üzere görevlendirilen Schmitt, iniş modülüne döndüğünde Ay tozuyla olan teması alerjik bir tepkimeye yol açtı. Kıyafetleri ve ekipmanları Ay tozu ile kaplıydı. Modüle döndüğünde ise toz, modülün içinde yayıldı.

ALERJİK REAKSİYON

Schmitt, bu ilginç deneyimi şöyle aktardı: "Tozu ilk kokladığımda alerjik reaksiyon gösterdim, burnumun içi şişti, sesimden duyabiliyordunuz. Sonra yavaş yavaş geçti ve dördüncü kez ay tozunu soluduğumda fark etmedim." Yaşadığı durum, gözlerde kaşıntı, hapşırma ve burun tıkanıklığı gibi alerjik reaksiyonları içeriyordu. NASA, Schmitt'in bu deneyimini öğrenince oldukça şaşırdı. Uzmanlar, Ay tozunun yapısını ve etkilerini daha iyi anlamak için durumu araştırmaya başladılar. 

AY TOZUNUN ÖZELLİKLERİ

Ay tozu, son derece ince ve keskin parçacıklardan oluşmaktadır. Bu parçalar, Dünya’daki ortamlardan farklıdır çünkü Ay’da rüzgâr yoktur. Bu, toz parçacıklarının keskin ve köşeli olmasını sağlar. Keskinlik, insan vücuduyla temas ettiğinde tahrişe veya alerjik reaksiyonlara yol açabilir. Uzmanlar, Ay tozunun potansiyel etkilerini araştırarak astronotların sağlık ve güvenliğini sağlamayı amaçladı.

GELECEK GÖREVLER İÇİN BİLGİ KAYNAĞI

Schmitt’in yaşadığı durum, Ay’da yapılacak gelecekteki görevlerde astronotların güvenliği açısından önemli bir bilgi kaynağı oldu. NASA, Schmitt'in deneyimini inceleyerek, benzer durumların önlenmesi için gerekli önlemleri almak adına çalışmalar yaptı. Böylece, astronotların Ay üzerindeki görevlerini daha güvenli bir şekilde gerçekleştirebilmeleri sağlandı.

APOLLO 17'NİN BİLİMSEL KATKILARI

1972 yılında Apollo 17, Ay’a yapılan en son insanlı iniş misyonuydu. Bu görev, hem bilimsel hem de keşif açısından önemli bulgular elde edilmesini sağladı. Schmitt, Ay’daki çalışmalarında 22 kilogram taş ve toprak örneği topladı. Bu örnekler, Ay’ın jeolojik yapısını anlamak ve Ay’ın oluşumuyla ilgili bilgileri elde etmek için kritik öneme sahipti. Apollo 17 misyonu sırasında 75 saat boyunca Ay yüzeyinde aktif olarak çalışan Schmitt, Ay’ın keşfine önemli katkılarda bulundu. 

AY ÜZERİNDEKİ ÇALIŞMALAR

Apollo 17 misyonu, yalnızca Ay yüzeyindeki taşların ve toprak örneklerinin toplanmasıyla sınırlı değildi. Astronotlar, Ay’ın yüzeyinde gözlem yaparak çeşitli bilimsel deneyler gerçekleştirdi. Bu deneyler arasında Ay’daki yer çekimi, yüzey yapısı ve Ay'ın atmosferi üzerine yapılan ölçümler yer alıyordu. Ayrıca, Ay'daki güneş enerjisi potansiyelini incelemek üzere güneş panelleri kuruldu. Bu çalışmalar, Ay'ın gelecekteki keşifleri ve potansiyel yerleşim alanları için büyük bir temel oluşturdu. 
Apollo 17'nin başarıları, gelecekteki uzay görevleri için önemli bir referans noktası oldu. Astronotların Ay üzerindeki deneyimleri, insanlığın uzaya olan merakını artırarak, yeni keşifler için ilham kaynağı oldu.