ALLAH VE RASULÜ’NE SAVAŞ AÇMAK

Maide suresinde Allah’ın emirlerni ve hükümlerini yok saymak Allah’a karşı savaş açmak olarak nitelendiriliyor:
“Allah ve Resûlü’(nün hükümleri)ne karşı savaş açan ve (bu hükümlerin yapılmasını istemeyerek ve aksini yaparak) yeryüzünde anarşi/fesat çıkartmaya çalışanların cezası ancak (verilecek hükme göre ya) öldürülmeleri, ya asılmaları, ya (sağ) elleriyle (sol) ayaklarının çapraz kesilmesi, ya da (bulundukları) yerden sürülmeleridir. Bu, onlar için dünyada bir rezilliktir. Âhirette ise onlara büyük bir azap vardır.” (Maide suresi 6/ 33)
Allah Ve Resûlü’ne Karşı
Savaş Açma İki Türlü Olur
• Biri, Allah’ın emirlerini/hükümlerini hiçe sayarak onları toplumun yaşamından kaldırmak, emirlerini yasaklamak, haram kıldıklarını da (zinayı, içkiyi ve kumarı, fâizi, rüşveti) serbest bırakmak, rüşvetin ve faizin adını değiştirmekle (hediye, bağış ve alış veriş gibidir demekle.) ve onlara imkânlar tanımakla,(Bakara: 275, 279, 188, Nisa: 29)
• Diğeri de fertlerin toplum düzenini bozucu/anarşist hareketleriyle olur. İslâm, bir insanın aşkasını kasten öldürmesini bir insanlık suçu sayar ve bütün insanları öldürmüş gibi kabul eder. Yol kesme, soygun ve öldürme (terör) olayları toplumun huzurunu bozduğu için devlete karşı işlenmiş bir suç kabul edilmiş ve cezalar konulmuştur. Aşağıda görüleceği şekilde bu cezaları İslâm, suç işleyecek olanın kendi âkıbetini düşünmesi ve ondan ibret alıp vazgeçmesi için koymuştur. Şöyle ki:
• Silahlanıp dağa çıkan ve orada yol kesip adam öldürenin cezası ölümdür.
• Hem öldürmüş hem de soygun yapmışsa hem öldürülür, hem de ibret için asılır.
• Yol kesmiş, kimseyi öldürmemiş de sadece malları alıp kaçmışsa, normal hırsıza göre (Maide 5/38) cezası, iki misli olarak sağ el ve sol ayağı çaprazlama kesilir.
• Yol kesip öldürmeden ve malları da almadan yalnız terör havası yaratıp insanları korkutmuşsa, sürgüne gönderilir. (Cumhûrun kavli budur.) [Abdülkadir Udeh, MukayeseIi İslâm Hukuku ve Beşeri Hukuk 2/ 233-234 235-236; İbni Kesir (Sâbunî), I, 510-511)  (bk. Bakara 2 /178-179)
“Ancak siz, onları (yakalayıp) ele geçirmezden önce (zarar vermeden kendiliğinden teslim olup) tevbe edenler bunun dışındadır. Bilin ki Allah çok bağışlayandır, merhamet edendir.” (Maide 6/34) Feyzü’l Furkan, H.T Feyizli)
Yalnız şahsî haklar (kul hakları) devlet tarafından bağışlanmaz, onun affı ancak hak sahiplerine aittir.