AKİL İNSANLAR

Ömer Seyfettin’in Hürriyet Bayrakları adlı bir hikâyesi vardır. Okudunuz mu bilmem; lakin tam bugün akil insan denilen zevatın içine düştüğü durumu özetliyor.
Hikâye 1909 yılı 10 Temmuz’da bugünkü Bulgaristan sınırları içinde kalan kasabada cereyan etmektedir. Hürriyetin ilanının yıldönümünde o zaman Osmanlı sınırları dâhilindeki Bulgar kasabalarında bayram sebebiyle sokaklar süslenmiş gösteriler yapılmaktadır. Fakat hikâyenin kahramanı olan Osmanlı subayı mutsuzdur, bu bayramın sahte bayram olduğunu düşünmektedir. Bu düşüncelerle Razlık Kasabası’na gitmek üzere yola çıkar bir müddet sonra yol güzergâhı üzerinde mola vermiş genç bir Osmanlı mülazımıyla (Teğmen) karşılaşır.
Hikâyenin kahramanı ve mülazımla başlayan sohbet bir süre sonra siyasete döner ve aralarında şu konuşma geçer;
-10 Temmuz Bayramı nasıl milli bayramdır? Hangi milletin bayramı?
-Osmanlı milletinin…
-Osmanlı milleti demekle Türkleri mi kastediyorsunuz?
-Hayır asla… Bütün Osmanlıları…
-… Bütün Osmanlılar kimlerdir?
-Tuhaf sual! Araplar, Arnavutlar, Rumlar, Bulgarlar, Sırplar, Ulahlar, Yahudiler, Ermeniler, Türkler… Hâsılı hepsi…
-Bunlar demek hep bir millet?
-Şüphesiz…
-… Fakat ben şüpheleniyorum.
-Niçin?
-Söyleyiniz, Ermeniler bir millet değil midir?
-… Evet, bir millettir.
-Arnavutlarda bir millet?
-Arnavutlarda.
-Ey Bulgarlar?
-Bulgarlar da…
-Sırplar?
-Tabii Sırplarda.
Tartışma bu minval üzerine ve genç teğmenin aleyhine devam ederken genç teğmeni haklı çıkarak umulmadık bir manzarayla karşılaşırlar. Yolları üzerinde bulunan ve uzaktan görünen bir uçurumun kenarındaki Bulgar köyünde evlerin birisinde 10 Temmuz bayramını kutlamak için kırmızı hürriyet bayrakları asılmıştır. Genç mülazım heyecanla;
-Ah görmüyor musunuz, şu köycükte sallanan kırmızı hürriyet bayraklarını? Bugünü, Osmanlıların birbiriyle en samimi ve hakiki kardeş olduklarını dünyaya anlattıkları bu büyük, mukaddes günü. On Temmuz’u alkışlayan bu kırmızı bayrakları görmüyor musunuz?
Bu defa biraz yaşlıca olan subayda şaşkınlık başlar ve neticede kırmızı bayrakları yerinde ve yakından görmek üzere atlarına binerler. Bir müddet sonra köye varıldığında karşıdan hürriyet bayrakları gibi görünen şeylerin aslında iplere asılı vaziyette kurutulmaya bırakılmış kırmızıbiber salkımları olduğu görülür. Evet, uzaktan kırmızı kırmızı sallanan ve bayrak gibi görünen şeyler aslında kırmızıbiber salkımlarıdır. Tabii, bu eve varıldığında ev sahibi Bulgar köylüsünden Osmanlı kardeşliğine hiç yakışmayan kaba küfürlerde işitilir.
İşte bizim akil insanlarımızın terör örgütüne bakışı ve barış söylemleri kırmızıbiber salkımlarını bayrak sanan mülazım gibi. Hem de örgütün üst düzey yöneticisi Duran Kalkan’ın: “Güney Kürdistan’daki (Kuzey Irak) gerillalar Kuzey Kürdistan’a gitmek istiyor. Geri çekilme yok, herkes yerli yerinde ve PKK ‘ateş kes’ konumundadır. O üretilen senaryoların, söz konusu iddiaların hiçbir geçerliliği yok. Ya ‘SOMUT ADIMLAR’ atılır veya önder Apo doğrudan girişimde bulunur. Gerillanın öyle kolay ikna edilmesi mümkün değil” sözlerine rağmen.