Nöbetçi Eczaneler
“Bir gemi geldi Çanakkale’ye ilerlerden, çok ilerlerden.
Bir çok asker indirdi ve gitti, hızlıca, beklemeden.
Belli ki İslâm’a yardım için geliyorlardı, bir başka ülkelerden.
Gelen askerler bakımlı ve yakışıklı, hepsi de siyahiydi,
Belli ki özel savaş için eğitilmiş, her biri Hz. Bilâl gibiydi.
İnançlı, heyecanlı ve hepsinde bir acelecilik vardı.
Küffarla karşı karşıya gelmeye adeta can atıyorlardı.
Hepsi de secdeye kapanıyor, şehadetten çekinmiyorlardı.
Gelen bu güçlü ve çevik gençler evet birer zenci idi.
Yürekleri ise kardan beyaz, bedenleri yanmış, kömür gibiydi.
Hazırdılar. Hepsinin de silahlarının son bakımını yaptık.
Tekbir ve de dualarla savaşmaya, siperlere yolladık.
Düzgün moralle çıktılar ve onlarla hayli de şakalaştık.
Yardıma gelen o bakımlı askerlerin hepsi de zenci idi.
Havaya atılan meteliği nişan alıp, ortasından delerlerdi.
Hasta olup siperlere gidemeyen siyahiler üzgündü.
Siperdekiler içinse bu bir şans, adeta bir düğündü!
Helallaşıldı. Onlar hazır, düşman hazır heyecanlı bir gündü.
Birden hava karardı, şimşekler çaktı ve gök gürledi…
Arkasından bir yağmur ki şimdiye dek böylesi görülmedi!
Günlerce gök delindi ve de boşaldı hep üzerlerine…
Onca yağmur sel oldu ve de doldu bütün siperlerine…
Vücut ıslak, geceler soğuk, tümünün değdi ciğerlerine.
Hepsi de Çanakkale’ye İslâm’a hizmet için geldi.
Nasip olmadı bir türlü. Mevlâ o îmkanı vermedi.
İslam için savaşmaya gelen bu attığını vuran siyahiler.
Yağmur altında ve hiç kurşun atmadan şehadete erdiler…
06-03-2020
